kendini ihmal etmek

büyük savsaklık. onun bunun sağlığı mutluluğu ve umuduna koşup yetişeceğim derken kim olduğumuzu yaşama gayemizi unutuyoruz bazen. aklımızı başımıza toplamalıyız.

ihmal küçükken başlayan bir süreç bana sorarsanız. insanlara kendisini sevmekten önce saygı, statü ve kendini beğendirme arzusu öğretiliyor. ancak kendini sevmeyen ve kendisiyle nasıl mutlu olacağının öğretilmemesi ya da farkındalık oluşturulmaması, ileride kabul edilmiş bir çaresizliğe dönüyor. lise 3 grubuna öğretmenlik yapıyorum ve bu hafta bir öğrencim ağlayarak yanıma geldi. kendisi okulda da başarılı, ailesiyle de arası güzel. ama şuana kadar neyi sevdiğini bilmiyor, kendisini ne rahatlatır bilmiyor. işin kötüsü bilmediği ve keşfetmediği her şey için kendini suçluyor, geç kaldığını ya da yetişemediğini düşünüyor. daha yolun çok başındayken ağlayarak çaresiz bir şekilde yanıma gelmesi biraz canımı sıktı. onunla konuştuğumda ise hayatın telaşına erken kapılmış biri olduğunu farkettim. sadece ders çalışmalı ve evdeki işleri yapmalı diye öğretilmiş. meraktan yaptığı bir iki hobinin sonucunda dersleri düştüğü için başarısızlıktan korkup geri bırakmış. çünkü bazıları için başarı ve notlar her şeyden önemlidir, kendinizden bile. ama yolun sonunda hepsi biter, bir beden ve doyurulmamış bir ruh kalır. bu saatten sonra da edinilen her başarı boştur zannımca çünkü zamanında doyuramadığınız ruhunuz şimdi sadece kocaman bir boşluk olmuştur. bu yüzden kendi öğrencime de insan olduğunu, hayatta kendisinin en önemli kişi olduğunu ve bunların bir süreç olduğunu tek tek anlattım. hayatta deneme yanılmadan daha doğal bir şey olmadığını hatırlattım biraz da. ve dediklerimden sonra onu daha canlı gördüm. umarım hepimiz kendimize önem verir, hayattaki en önemli şeyi ihmal etmeyiz. yolun sonuna kadar bir sürü şey yaşıyoruz ancak yine kendimizle kalıyoruz.

eskiden aynanın karşısına geçer uzun uzun sohbet ederdim kendimle. ister şov diyin ister saçmalık, kimsede bulamadığım o samimi tebessümü kendime sununca gözlerim dolar hep.. iyi geliyorum kendime ama bu aralar ortam bir türlü müsait olmadı. uzun uzun konuşamıyorum kendimle. birçok insanın muhabbetinden daha çok özlüyorum bu olayı..

İnsan en çok kendini ihmal eder zaten bu hayatta

Sikko sikko sebepler yüzünden yapılan. Özellikle kalp kırıklığı dönemlerinde... Allahın salağı kimsin ya sen?! Yap kahveni devam et. Boş boş işler...

4 senedir tek yaptığım şey. Sahi ben nerede bıraktım kendimi ?